۱۳۸۹ اسفند ۲۸, شنبه

میر حسین، شیخ مهدی، با اندوهِ فراوان عیدتان مبارک!

نوروز هم داره کم کم میرسه .. رهبرای سبزمون در بندن، خدا میدونه چی بهشون میگذره …
سال گذشته ، سال پر مخاطره ای برای همه ما بود. بسیاری از ما برای رسیدن به آزادی تلاش کردیم . بسیاری زندانی شدن، تعدادی از هموطنانمون به دست این جلادان کشته و برخی شکنجه شدن. سال جدید رو با امید به رسیدن به هدفمون آغازمیکنم. با این امید که در سال جدید رهبرامون آزاد، تعداد اعتراضات بیشتر، حمایت جامعه بین الملل از مردم ایران افزون تر و در نهایت آزادی نصیب ملتمون بشه. سالی 90 سال سرنوشت سازی برای ملت ایرانه. میتونیم از همین ابتدای سال با پرداخت نکردن قبوض گاز و برق و … اعتراضاتمونو شروع کنیم. ما ملتی بودیم که در 25 بهمن ثابت کردیم هیچ وقت امیدمونو برای رسیدن به رهایی ازدست نمیدیم. حتی بعد از یک سال سرکوب و قتل و کشتار و تجاوز و شکنجه وسکوت به یکباره از جا بلند میشیم و لرزه به اندام خامنه ای و درباریاش میندازیم. ما در سال گذشته خواب رو از چشمشون ربودیم. ملت ایران بیش ازیک قرن در آرزوی آزادیه و بالاخره به این هدف میرسه. سال جدید به تمام زندانی های سیاسی وخانواده های داغ دیده، به ملت سبز ایران و به رهبران سبزمون میرحسین موسوی و مهدی کروبی و خانواده محترمشون پیشاپیش تبریک میگم و امیدوارم بدونن که قلب بسیاری از مردم این سرزمین براشون با اندوه میتپه.
سال جدید رو نیرومند تر و با امید شروع میکنیم، از خدا توان میخوام برای همه هموطنانم تا با قوای بیشتری بتونیم جلوی این رژیمه قصبی بایستیم. شاید شیرین ترین خاطره ای که در سال گذشته برای من اتفاق افتاد عصر 10 اسفند وسط شلوغی ها و اعتراضات در میدان ونک بود، دخترکی دست پدرشو گرفته بود، از کنارشون رد شدم، ازش پرسیدم عمو تو چرا دیگه اومدی اینجا؟ با لبخند جواب داد با بابام اومدیم برای میرحسین
با حسین میرحسین یا مهدی شیخ مهدی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر