تا لحظاتی دیگر در حالی به استقبال مراسم راهپیمایی و یادبود شهدا و جان باختگان جنبش آزادی خواهی مردم ایران زمین می رویم که کودتاچیان در شوک و ترس عجیبی قرار گرفته اند.
از این روست که کودتاچیان به جنگ روانی و شایعه پراکنی روی آورده اند که نمونه بارز آن پیامکی بود که شب گذشته و با یک شماره دولتی به موبایل بسیاری از شهروندان ارسال شد که مثلآ فرستنده آن شورای هماهنگی راه سبز امید بود و محتوای کلی آن لغو برنامه حضور در خیابان بود در روز 1 اسفند بود
و به قول یکی از دوستان مردم به حدی فهمیده هستند که بدانند این پیام که یک شماره عجیب غریب که متعلق به داخل کشور هست و حتما نهادهای امنیتی آنرا کنترل میکنند ارسال شده است و هیچوقت شورای هماهنگی راه سبز امید نمیتواند از داخل کشور اس ام اس برای تبلیغات راهپیمایی بفرستد
در ساعات گذشته هیچکدام از حکومتیان به اظهار نظر نپرداخته اند و فقط محسن رضایی(سردار بی خایگان) است که هر از چندگاهی لجن پراکنی می کند.
در یک نگاه کلی اگر بخواهیم به مسئله تظاهرات امروز بنگریم،در خواهیم یافت که امروز جوانان و مردم به راحتی می توانند خیابانها و میدانها را به تسخیر خود در آورند که در این میان عواملی مثل دستگیری و ضرب و شتم از جانب مزدوران حکومتی،امری محتمل به نظر می رسد.چراکه حکومت از آخرین تلاشها در راه بقایش دریغ نخواهد کرد
و اما نکته ای که بیش از هر چیز حائز اهمیت است این است که از خود بپرسیم تا کی باید این شرایط ادامه پیدا کند؟و باید یک نقطه پایان و هدفی مشخص را در زمانی خاص پیگیری کنیم.چراکه این تجمعات و راهپیمایی ها برای مردم هزینه هایی چون دستگیری،ضرب و شتم،تهدید،تحقیر و بعضآ اعدام را در بر داشته است.
در عرض این بیست ماه که مبارزات مردمی بر علیه دیکتاتوری موجود آغاز شده،هر گاه که مردم به خیابانها ریخته اند،یک پیروزی و نام خود و مشت محکمی به دهان کودتاچیان و مزدوران حکومتی زده اند.اما عدم پیگیری این تظاهرات و تجمعات،هر بار به کودتاچیان این مهلت را داده که هر چه بیشتر ضعف های خود را شناسایی کرده و پوشش دهند و با نشان دادن چنگ و دندان و به عناوین مختلف عرصه را بر مردم تنگ تر کنند.
راه دوری نمی رویم.اگر به مبارزات مردمی در تونس و مصر دقت کنیم،به روشنی در خواهیم یافت که تنها راه پیروزی این دو ملت پیگیری خواسته هایشان و تداوم اعتراضاتشان بود که کم کم به طبقات دیگر اجتماع مثل جامعه معلمان،کارمندان دولت،پرستاران و در نهایت ارتش رسوخ کرد و با فراگیر شدن آن دیکتاتورهای سابق در این کشورها را به زیر کشید
بله هم میهنان،راه رهایی و نجات از شر این حکومت شیطانی،تداوم اعتراضات و پیگری خواسته هایمان است
با این هدف و انگیزه،حداکثر تا یک هفته دیگر،سید علی را به همان جایی خواهیم فرستاد که قبلآ مردم مصر و تونس،مبارک و بن علی را به آنجا فرستاده اند
پیش به سوی حماسه یک اسفند
پاینده ایران
از این روست که کودتاچیان به جنگ روانی و شایعه پراکنی روی آورده اند که نمونه بارز آن پیامکی بود که شب گذشته و با یک شماره دولتی به موبایل بسیاری از شهروندان ارسال شد که مثلآ فرستنده آن شورای هماهنگی راه سبز امید بود و محتوای کلی آن لغو برنامه حضور در خیابان بود در روز 1 اسفند بود
و به قول یکی از دوستان مردم به حدی فهمیده هستند که بدانند این پیام که یک شماره عجیب غریب که متعلق به داخل کشور هست و حتما نهادهای امنیتی آنرا کنترل میکنند ارسال شده است و هیچوقت شورای هماهنگی راه سبز امید نمیتواند از داخل کشور اس ام اس برای تبلیغات راهپیمایی بفرستد
در ساعات گذشته هیچکدام از حکومتیان به اظهار نظر نپرداخته اند و فقط محسن رضایی(سردار بی خایگان) است که هر از چندگاهی لجن پراکنی می کند.
در یک نگاه کلی اگر بخواهیم به مسئله تظاهرات امروز بنگریم،در خواهیم یافت که امروز جوانان و مردم به راحتی می توانند خیابانها و میدانها را به تسخیر خود در آورند که در این میان عواملی مثل دستگیری و ضرب و شتم از جانب مزدوران حکومتی،امری محتمل به نظر می رسد.چراکه حکومت از آخرین تلاشها در راه بقایش دریغ نخواهد کرد
و اما نکته ای که بیش از هر چیز حائز اهمیت است این است که از خود بپرسیم تا کی باید این شرایط ادامه پیدا کند؟و باید یک نقطه پایان و هدفی مشخص را در زمانی خاص پیگیری کنیم.چراکه این تجمعات و راهپیمایی ها برای مردم هزینه هایی چون دستگیری،ضرب و شتم،تهدید،تحقیر و بعضآ اعدام را در بر داشته است.
در عرض این بیست ماه که مبارزات مردمی بر علیه دیکتاتوری موجود آغاز شده،هر گاه که مردم به خیابانها ریخته اند،یک پیروزی و نام خود و مشت محکمی به دهان کودتاچیان و مزدوران حکومتی زده اند.اما عدم پیگیری این تظاهرات و تجمعات،هر بار به کودتاچیان این مهلت را داده که هر چه بیشتر ضعف های خود را شناسایی کرده و پوشش دهند و با نشان دادن چنگ و دندان و به عناوین مختلف عرصه را بر مردم تنگ تر کنند.
راه دوری نمی رویم.اگر به مبارزات مردمی در تونس و مصر دقت کنیم،به روشنی در خواهیم یافت که تنها راه پیروزی این دو ملت پیگیری خواسته هایشان و تداوم اعتراضاتشان بود که کم کم به طبقات دیگر اجتماع مثل جامعه معلمان،کارمندان دولت،پرستاران و در نهایت ارتش رسوخ کرد و با فراگیر شدن آن دیکتاتورهای سابق در این کشورها را به زیر کشید
بله هم میهنان،راه رهایی و نجات از شر این حکومت شیطانی،تداوم اعتراضات و پیگری خواسته هایمان است
با این هدف و انگیزه،حداکثر تا یک هفته دیگر،سید علی را به همان جایی خواهیم فرستاد که قبلآ مردم مصر و تونس،مبارک و بن علی را به آنجا فرستاده اند
پیش به سوی حماسه یک اسفند
پاینده ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر