دو خبر از دو نقطه کشور حاکی از آن است که پنهان از دید عمومی؛ فاجعۀ بشری با ابعاد حیرت انگیزی در جریان است. ضیا نبوی، دانشجوی زندانی سیاسی در زندان کارون اهواز: "بزرگترین و اساسی ترین مشکل در زندان کارون اهواز، ازدحام و تراکم وحشتناک جمعیت در آن است برای مثال در بند ۶ زندان که شخصا ساکن آن هستم حداکثر ظرفیت بند که از روی تعداد تختهای اتاق حساب می شود حدود ۱۱۰ نفر است ولی در این بند به طور متوسط بیش از ۳۰۰ نفر زندانی هستند، یعنی حدودا سه برابر حداکثر ظرفیت.... نزدیک به یک سوم جمعیت بند حیاط خوابند. حیاط خواب به این معنی است که تمامی هواخوری زندان توسط پتوهای زندانیان مفروش شده و تعدادی از زندانی ها روز و شب را در گرما و سرما در حیاط به سر می برند .مشکل دیگر که بسیار جدی تر است گرفتن هراز گاه مسیر فاضلاب و بیرون زدن آن از کف هواخوری است که در ابتدا حیاط خوابها را آواره می کند این فاضلاب که گاه کل فضای هواخوری را پر می کند معمولا تا مدتها در این وضع باقی می ماند و انصافا آلودگی و بوی تعفن ناشی از آن دیوانه کننده است تا جایی که گاه استنشاق هوای پاک تبدیل به آرزو می شود." زندان قرچک ورامین: "[این زندان] در گذشته به عنوان آغل مرغان مورد استفاده قرار می گرفته است. این زندان در حقیقت سالنی است بزرگ و با سقفی بلند که فاقد سلول است و در آن صدها زندانی بدون کمترین امکان بهداشتی در سرما و گرما روی هم تل انبار شده اند. در نبود توالت کافی مدفوع سرتاسر سالن زندان را که خوابگاه دست کم سیصد زندانی است پوشانده است و زندانبانان به بهانۀ نزاع میان زندانیان که مرکبند از زندانیان سیاسی و عقیدتی و عمدتاً زندانیان جرایم عمومی با باتوم به جان آنان می افتادند و هر بار شماری از آنان را زخمی می کنند. گرسنه نگه داشتن زندانیان در زندان قرچک ورامین از دیگر موارد آزار و شکنجه در این محل است که بیشتر به اردوگاه های رژیم کره شمالی شباهت دارد." قابل ذکر است که اکنون آغل مرغان در قرچک محل نگاهداری بانوان اسیر ایرانی است. با در نظر گرفتن نیازهای بهداشتی بانوان؛ ابعاد رذالت اسلامیستها بیشتر عیان میشود. آیا جنایات علیه بشریت در کهریزک که شامل تجاوز جنسی و قتل زندانیان زیر مشت و لگد بود، در تمام اسارت گاه های کشور نهادینه شده است?
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر